72x2 Camiel van Breedam

Het Middelheimmuseum verwierf in 1978 de Zonnewagen van Camiel Van Breedam. In 2009 krijgt het Middelheimmuseum de gelegenheid om dit werk te kaderen binnen de rest van het oeuvre van de kunstenaar. Camiel Van Breedam (°1936) is met hart en ziel verknocht aan zijn geboorteplaats Boom en de Rupelstreek, maar in zijn scheppend werk blijft hij met de wijde wereld verbonden. De kunst van Camiel Van Breedam steekt vol intriges en relaties en geeft niet direct zijn geheimen bloot. Waar vroeger een barok karakter zijn werk kenmerkte, valt de laatste jaren een opmerkelijke soberheid op. De composities werden strakker en logischer. In de loop van zijn carrière vonden er creatieve verschuivingen plaats. Er ontstonden assemblages, eerst in hout en diverse andere reeds gebruikte materialen, later monumentale sculpturen in Cortenstaal en lood, tenslotte collages precieus in kastjes gepresenteerd. Gedurende enkele jaren exploreerde de kunstenaar de mogelijkheden van wit, hier en daar wordt een toets kleur aangebracht. Vandaag merken we vooral composities op in hout die luchtig, fragiel en doorzichtig zijn. Sommige worden best niet of zeer voorzichtig aangeraakt, alleen al vanwege het precieuze van de stille aftakeling: het pure en fragiele op zich. Camiel Van Breedam is een overtuigd recyclage-kunstenaar en -mens. De aandacht en liefde voor het materiaal in zijn oorspronkelijke vorm spreekt uit zijn werken: de robuuste boom die moet omgekapt worden, een ambachtelijk werktuig dat verdwijnt. Camiel Van Breedams werken getuigen van een innig, elegisch karakter dat in de hedendaagse beeldende kunst niet zoveel voorkomt, maar eerder eigen is aan de literatuur. Bij hem zien we de recuperatie en assemblage van materialen waarin de aangename herinnering aan hetgeen men vroeger bezat, afwisselt met de treurigheid om het verlies ervan. Vooral in zijn laatste werken wordt deze sfeer fragiel benaderd. Zijn werk bestaat uit groepen die chronologisch zijn ontstaan en zoveel als mogelijk chronologisch worden getoond. De tentoonstelling en de catalogus presenteren werken van 1988 tot 2008. Jean-Pierre Rondas' tekst roept bij de liefhebber herkenning op voor de rake vergelijkingen die hij schetst in zijn toegankelijke taal. Hij presenteert de werken tijdens be- en verwondering tegen een nieuwe achtergrond. De groepering van de werken en het getal 7, dat voor Camiel Van Breedam een bijzondere betekenis heeft, wordt door Rondas aangegrepen als "rode" draad. De kunstliefhebber kan zich in de tentoonstelling dankzij de opstelling en aan de hand van de catalogus overtuigen van de evolutie van de kunstenaar en zijn werk in de laatste decennia. De vormgeving van de catalogus wordt door de kunstenaar als een surplus beschouwd, het fotomateriaal is van fotograaf Roger Minnaert en de vormgever is Nej De Doncker. Bij Camiel Van Breedam wordt een bibliofiel verantwoorde, ambachtelijk gecreëerde uitgave hoog in het vaandel gevoerd. Bij hem geen gadgets maar een mooie, klare uitvoering voor de catalogus. Geen vergezochte en ingewikkelde structuren, maar een sobere uitpuring van de catalogus voert hier de boventoon.