Zeg maar tegen de juf dat ik wat later kom

Sander doet altijd wat zijn vader en moeder zeggen. Hij weet niet waarom, hij doet het gewoon. Vanzelf, zonder erbij na te denken.

Op een dag verandert dat. Sander speelt op een springkussen, op een parkeerterrein langs de Franse snelweg. Mama roept hem, maar hij luistert niet.
`Sander,¿ zegt mama streng, `trek je schoenen aan en stap in de auto, anders rijden we weg zonder jou.¿
Sander springt nog één keer naar de andere kant van het kussen en terug. Hij wil naar de auto lopen, maar die staat er niet meer. Papa en mama zijn vertrokken. Zonder hem.