We werden honderd jaar ouder

De hemel viel op aarde in stukkenEn nergens is een bloemdie ongeschonden leeft.De aarde stinkt van 't bloed,dat uit den hemel spat.De wond is grooten niet te helen.(Uit: Oorlog - Theo van Doesburg)Woede, wanhoop, angst, ondraaglijk verdriet maar ook mededogen en hoop. De Eerste Wereldoorlog maakte heftige emoties los bij ieder die erbij betrokken was. Aan weerszijden van de frontlinie schreven soldaten, verpleegkundigen, dokters en de achterblijvers op het thuisfront hun ervaringen neer in pakkende verzen. Het was hun manier om te proberen de gruwel van de oorlog te vatten en te verwerken. Nu, honderd jaar later, blijven hun stemmen ontroeren, fascineren en huivering wekken. Hun gedichten verrijken het beeld van en de herinnering aan de Grote Oorlog, die niet lijkt over te gaan.CHRIS SPRIET maakte een prachtige, vaak ongewone selectie van vertaalde en origineel Nederlandse oorlogspoëzie. De gedichten worden thematisch geordend en aangevuld met biografieën van de dichters. Daarnaast bevat het boek de prangende getuigenis van Margi Blunden wiens vader Edmund getekend was door wat hij meemaakte tijdens de oorlog. Acteur Wim Opbrouck voorzag de teksten van sobere maar krachtige illustraties. Een beklijvend boek om op gepaste wijze de Eerste Wereldoorlog te herdenken.