Vertrektijd

De vos maakte een beweging die nog het meest op een kleine buiging leek. ‘Ga zitten,’ zei hij. ‘Maak het je gemakkelijk.’ Zijn stem was zacht, en heel laag. Hij sprak moeizaam, alsof het zijn eerste woorden waren sinds een hele tijd. ‘Je bent hier precies aan het goede adres.’ Een vervallen hotel op een kale vlakte: de enige schuilplaats voor een verregend meisje. Binnen schuift een vos een stoel voor haar aan. Een achterdochtige rat gedraagt zich alsof hij haar eerder heeft gezien. Daar kan ze zich helemaal niets van herinneren. Maar ze is wel meer vergeten. Zelfs haar naam… In het hotel vindt ze meer vragen dan antwoorden. De piano die ze telkens hoort, is nergens te bekennen. En wat moet ze met de papiersnippers die over de vlakte zijn komen aanwaaien? Terwijl ze de stukjes aan elkaar probeert te passen, valt er ook in haar hoofd van alles op zijn plaats. Tot ze zich de vraag herinnert waar ze het allerliefst een antwoord op zou vinden.