Van afgunst tot zelfgenoegzaamheid

Een korte verhandeling over korte verhandelingen 1) Korte verhandelingen kunnen over alle onderwerpen gaan die de hedendaagse mens dwarszitten, die hem fascineren, beangstigen, verlangens in hem opwekken. Van de neus tot Helmond, van dankbaarheid tot verontwaardiging, van romantiek tot performancekunst, van vlees tot verveling, van Israël tot België. 2) De korte verhandeling is een essentialistische verhandeling, het overbodige is gekapt. Wat blijft is het geraamte, het skelet, de basis. Voor de nieuwsgierige is de korte verhandeling een uitnodiging zich verder in het onderwerp te verdiepen, voor de luiaard, de overwerkte, de werkende ouder volstaat de korte verhandeling als hulpstuk om zich mee door het leven te slaan. 3) De korte verhandeling wil een vangnet zijn onder de kunst van het converseren. Wie zich de korte verhandelingen eigen heeft gemaakt zou zich op elk feest of bij elk etentje op het gebied van de conversatie staande moeten kunnen houden. 4) Eén aforisme per korte verhandeling is een minimum. Het aforisme is de volzin voor de bijna-onzichtbare, de verlegene, hij die weet dat hij alles wat hij te zeggen heeft moet zeggen in drie seconden. 5) De korte verhandeling is een mini-essay, een samenvatting, een bloemlezing. Als men de schrijver vraagt: wat wilde u nou eigenlijk zeggen met dit of dat?, dan kan hij antwoorden: ‘Lees mijn korte verhandelingen, de rest is uitwerking.’