Stad van liefde

In Stad van liefde, de zevende dichtbundel van Jabik Veenbaas, is de liefde in vele verschijningsvormen aanwezig. Het boek bevat lyrische, beeldrijke liederen waarin een geliefde wordt aanbeden, maar ook verzen over de donkere uitwassen en de pijn van de liefde. Er wordt gezongen over de trouwe tederheid tussen twee oude mensen, maar er wordt ook een verrassend poëtisch antwoord gegeven op de filosofie van Spinoza. Of hij nu dicht over een kus, over een schaatser of over het Amerika van Marilyn Monroe, in diepere zin belijdt de dichter hier op iedere bladzijde zijn grote liefde voor het leven.DE KUSbeloofde warm te worden vandaag, op de marktwas er een vrouw die een kous rechttrokaan haar dij. jachtige wind namde zwarte bladeren mee                                                 van ver drevengeuren aan, er werd een maaltijd bereid. ik rookeen vreemd land dat ik eens zou binnengaan, om ermijn kinderen te zien                                                je had eenlichtblauwe morgen aan die je goed stond, net als de lome zon                                   en ik droeg mijn blekeoude lichaam (huizen die nooit warenafgebouwd, eenzame winters, verweerdekindergraven) als laatste brandoffer opaan je hoog oplaaiende lippen de hetemonding van de aarde