Staarteter

'Een witte wollen laag bedekte de hoge en lage stelae op het bijna vierkante veld van het Holocaustmonument, betonblokken in allerlei formaten, lang en smal, kort en breed, recht opgelijnd, zodat bezoekers het terrein vanaf elke kant konden doorkruisen. De gure wind trok aan en het begon harder te sneeuwen.Ik pakte mijn camera uit mijn Billingham en keek door het oculair. Hier en daar zoemde ik in voor detailopnames. Met verkleumde vingers verwisselde ik de zoomlens voor een groothoeklens en stelde de sluitertijd in op een dertigste seconde. Daarna bracht ik de camera weer voor mijn oog, scande het beeld van links naar rechts, en drukte in die beweging af. Ik controleerde het display op de achterkant en zag het samengesmolten beton als donkere, deinende, schuimgetopte oceaangolven, klaar om de hele wereld te verzwelgen.'