Skunk

'Mijn naam is Taho en ik ben zeventien jaar oud. Ik heb geen alledaagse naam, maar ik heb dan ook geen alledaagse ouders, kom niet uit een alledaags gezin. De mensen bij wie ik bijna mijn hele leven heb gewoond, zijn rot, zowel vanbinnen als vanbuiten.' In Skunk neemt Taho het woord, de enige zoon in een gezin waar alcohol, geweld en seks de hoofdrol spelen. Hij neemt de lezer bij de hand voor een bizarre, aangrijpende maar soms ook gruwelijke tocht door de kamers van zijn leven. Het smerige nest waarin hij als peuter rondloopt. De vochtige donkere kelder waar hij als kind steeds opnieuw naar dezelfde indianenfilm kijkt. De school met zijn vele pesterijen en het onbegrip van mensen die het soms ook goed menen. De instelling met haar eigen regels en misbruiken. Taho heeft maar één doel meer in zijn leven: wraak nemen voor alle leed dat hem is aangedaan. Geert Taghon schetst in Skunk de gestoorde maar vooral angstige wereld van een labiele jongen: ontluisterend, ruw en rauw, meeslepend en beangstigend.