Rechte paden, kromme wegen

In de liturgie van kerken binnen de gereformeerde gezindte zijn veelal woorden dominant. Er is weinig of geen aandacht voor de ruimte waarin de liturgie wordt gevierd, de aankleding, kleuren, klanken, rituelen en gebaren. Dit boek gaat daar wel over. Aan de hand van een alfabetversje (A is van aanvang, zoiets als begin...) passeren verschillende aspecten van de liturgie de revue. Het laat zien dat in de eredienst vormen ertoe doen. We krijgen rechte paden te zien die ons goed terecht brengen, maar ook kromme wegen die we ook dwaalwegen zouden kunnen noemen. Het boek is in alle ernst geschreven en serieus bedoeld. Maar het mag daarnaast ook met enig gevoel voor humor worden gelezen. Mensen blijven mensen, ook wanneer ze de liturgie vieren.