Pizza en de Dood

In Pizza en de Dood overziet Jan Vanriet het teruggetrokken leven in quarantaine. De stad even een oorlogsgebied, het huis een vaste burcht. Als ‘gedwongen deelnemer’ bekijkt hij het theater van het moderne leven, geen opbeurend spektakel, opeens ‘de wereld uit zijn as’. In ironische afstandelijkheid vindt hij verweer en tegelijk die bijzondere poëtische toon. Doos ovenhapjes gekocht plus een bundel gedichten waarin de Dood waait Voor zestien kleine pizza’s betaalde ik even veel als voor zesendertig pogingen het zwart van het einde te verlichten […]