Over het grondig doen van niets

Arend wilde inderdaad een baan, maar zo had hij zich zijn nieuwe werk niet voorgesteld: intriges, rituelen, jargon... het Instituut voor Informatievoorziening, waar hij wordt aangenomen, blijkt een universum op zich met facties die elkaar op het scherpst van de snede bevechten, met nota’s en richtlijnen als wapens. Het is dan ook maar goed dat er taakgroepen worden samengesteld om helderheid te scheppen, beleidslijnen geformuleerd om inefficiënties te identificeren en waar nodig aan te pakken en structuren worden gestroomlijnd om kosten binnen de perken te houden. Daarbij is Arend zelf trouwens ook niet voor een kleintje vervaard: hij is immers een alumnus van Algemene Studies, staat bekend om zijn goede vaardigheden en zelfs als hij al niet zo veel motivatie heeft, is hij best bereid zich die eigen te maken. De juiste man op de juiste plaats, dus? We zullen het zien: immers is in het Instituut bijna niets wat het lijkt. Zelfs dat niet.