Op jacht

De westerse mens is dol op dieren. We organiseren een protestmars als blijkt dat men paarden in natuurgebieden laat verhongeren en onze honden en katten beschouwen we als volwaardige gezinsleden. Toch eten we massaal vlees en we aanvaarden het bestaan van de bio-industrie. Schrijver en fotograaf Isabella Rozendaal is sinds jaar en dag gefascineerd door de relatie tussen mens en dier. Zou onze omgang met dieren anders zijn als we zelf ons voedsel moesten bejagen en doden? We weten daar iets van uit de (antropologische) literatuur. Maar hoe ervaren we het zelf? Om die vraag te beantwoorden neemt Rozendaal ons mee op hazen-, herten- en zwijnenjacht in Europa. In de Verenigde Staten eet ze eekhoorn, volgt ze de ‘oogst’ van alligators en neemt ze deel aan de levensgevaarlijke jacht op wapiti’s en bruine beren. Bij een inheemse stam in de Braziliaanse Amazone ervaart ze dat de jacht op een heel vanzelfsprekende manier met het leven verweven kan zijn. Rozendaal volgde een jachtopleiding, ook deelde ze buit met jagers, bereidde het wild en at het. Zelf doden doet ze niet. In woord en beeld confronteert ze ons met onze dubbelhartige relatie met dieren.