Niet slecht voor een CIOS-pikkie

Rob Baan (Rotterdam, 1 april 1943) was net niet goed genoeg om een grote voetballer te worden. Maar hij werd wel vijftig jaar aaneengesloten een professional in het topvoetbal.Hij was jeugdtrainer, masseur, assistent-trainer, hoofdtrainer, bestuurslid technische zaken, technisch directeur en bondscoach. Maar bovenal was hij bezeten van voetbal. Beginnend als jeugdtrainer van Fortuna Vlaardingen halverwege de jaren '60 en eindigend als bondscoach van de Indiase voetbalbond maakte Rob Baan in een halve eeuw heel wat mee.In deze biografie komen al zijn belevenissen voorbij, waarbij succesvolle en minder leuke periodes elkaar afwisselden. Zijn loopbaan passeerde Nederlandse clubs als ADO en FC Den Haag, FC VVV, Roda JC, FC Twente, Cambuur, Excelsior, Sparta en niet in de laatste plaats Feyenoord waar hij zes seizoenen Technisch Directeur was. Daarnaast was hij assistent-bondscoach bij Oranje, structureerde hij de voetbalorganisatie in Australië en was hij actief bij Al-Jazira in de Verenigde Arabische Emiraten.Baan verhaalt boeiend over zijn samenwerking en confrontaties met Ernst Happel, Nol Hendriks, Dé Stoop, Jorien van den Herik, Martin Jol, Pim Doesburg, Pierre van Hooijdonk, Dick Advocaat, Kees Rijvers, Jon Dahl Tomasson, Mario Been, Jan van Halst, Ronald de Boer, Prince Polley, Nico-Jan Hoogma, Rob Jansen, Leo Beenhakker, Bert van Marwijk, Shinji Ono, Dick Scheringa, Ronald Waterreus en vele anderen.De titel Niet slecht voor een CIOS-pikkie slaat op Rob Baans grootste frustratie. Zogenaamde voetbalkenners beweren al jaren dat 'praktijktrainers' (zij die zelf hoog gevoetbald hebben) veel beter zijn dan 'theorietrainers' (zij die zelf op bescheiden niveau hebben gevoetbald en zijn opgeleid bij het CIOS, Centraal Instituut Opleiding Sportleiders). De successen van Rob Baan bewijzen dat die bewering grote onzin is.