Rauw

Al is het boek er in de tweede druk er erg op vooruit gegaan in schrijfstijl de auteur en zijn verhaal liggen op de maag als haring in oestersaus . Zwaar en toch glibberig vreemd. De hoofdpersoon "deelt" zijn eenzijdige en levenslustige egotrip met de deler .Daar het ontbreekt aan enige vorm van zelfinzicht ervaart het boek vrij snel als vast houden aan de buitenkant van een stoptrein. Meerijden nodigt niet uit. Het klinkt aslof de auteur een leven lang heel "leuk" heeft gedaan en nu ook nog verwacht heel serieus genomen te worden . Het boek is een mengelmoes van "sterke verhalen" , uitgeschreeuwde harde simpele meningen ,lasterpraat en wat treurige pogingen tot half zachte kinderachtige porno. Deelt de man werkelijk waar alles ? B.V.: als hij echt alles heeft gedaan op het vlak van seksualiteit waarom schrijft hij niet over zijn seksuele ervaringen met mensen van zijn eigen geslacht? Heeft dit verhaal enige vorm van objectiviteit? Is dit verhaal een verrijkende vervullende ervaring voor de lezer ? Mijn antwoord is "Nee" . Als je van meedogenloze zelfverheerlijking houd , dan is dit je boek!"

Rauw wordt na 100 bladzijdes eentonig, oppervlakkig en langdradig . Ondanks alle subjectieve herinneringen aan provocerende acties vorige levens , ondanks alle oerkreten van de auteur ,ontbreekt er iets essentieels waar echt goed autobiografisch werk zich juist mee aan sterkt: de lezer mee laten kijken in de persoonlijke ontwikkeling door de verkregen inzichten in de tekortkomingen van het karater . De schrijver spreekt alsof een 'filosoof" vers uit een inrichting. De schrijfkwaliteit is verbeterd met de tweede druk( de eerste druk was door hem zelf geschreven) .De zelfgekozen titel "koning van de straat" is apart voor een man die nooit echt diep in het leven heeft vertoefd. Hij heeft van de buitenkant toegekeken en claimt dat nu alsof hij een diep onderdeel (als niet het centrum) van de onderwereld was .Een vreemd opgeblazen ego verhaal.