Literaire erflaters

De literaire canon houdt geregeld de gemoederen bezig. Lijstjeswoede en canonverkiezingen blijken echter van alle tijden. Omstreeks 1700 richtte de Amsterdamse schilder Arnoud van Halen (1673-1732) bijvoorbeeld het Panpoëticon Batavûm op, een verzamelaarskabinet waarin gedurende de achttiende eeuw de portretten van ruim 300 Nederlandse schrijvers werden samengebracht. Diverse tijdgenoten bezochten de verzameling en waren vol lof over dit monument voor de Nederlandse literaire canon. De populariteit van het Panpoëticon illustreert de betrokkenheid bij het literaire verleden in de achttiende eeuw. In de vertrouwde omgeving van verzamelingen en bibliotheken gingen literatuurliefhebbers op zoek naar de hoogtepunten van de Nederlandse letteren. Literaire erflaters beschrijft deze initiatieven tot literaire canonvorming vanuit een breed cultuurhistorisch perspectief en werpt een nieuw licht op de omgang met het literaire verleden in een eeuw die hoofdzakelijk is beschreven in termen van culturele crisis.