Limburg - de taalgrens voorbij

De schrijver Ruud Offermans (Spaubeek 1966-*) schreef ‘De taalgrens voorbij’ als opvolger van het ‘Verdriet van Limburg.’ Hij noemt Limburg een taallandschap bestaande uit een uitgestrekt tapijt in variërende kleuren. Waarbij Aubel werd beschouwd als een melting pot. Aan het begin van de 20ste eeuw preekte de deken in het Nederlands, in het buurdorpje Saint Jean Sart in het Frans en in het gehucht La Clouse in het Duits. De tijd van ‘leven en laten leven’ is echter voorbij: aanpassing aan de dominante Franse cultuur werd het nieuwe devies. Het Nederlands en het Limburgs gingen ten onder. In principe is er sprake van een Frans en Duits Limburg. Het Frans Limburg waren de voormalige hoofdbanken Baelen, Montzen en Walhorn van het Hertogdom Limburg. Het Duits Limburg moest gezocht worden in de gemeente Selfkant. De schrijver studeerde geografie aan de Universiteit Utrecht en specialiseerde zich later in taalkunde. Vandaar de naam dialectgeograaf. Vele facetten van de Limburgse, de Platdietse, de Ripuarische, de Waalse, de Duitse en de Franse taal komen aan de orde.