Krabgevoel

"Wil je stoppen met huilen? Als ik ergens de pest aan heb is het wel aan jankende vrouwen!"Nu veranderde de onrust in een duizeligmakende angst die onmiddellijk mijn tranenstroom liet stoppen. Het was nu levensgevaarlijk om zelfs nog maar een traan te laten. Ik deed een paar passen achteruit en mijn volgende impuls was vluchten. Mijn ogen zochten al de deur toen er iets gebeurde in mijn hoofd. Het was alsof de angst begon te kraken, te barsten, uit elkaar viel en plaats maakte voor de woorden:Ik ben een vrouw, volledig en sterk. Nu was ik niet bang meer. Hoe kon ik nog angst voelen?Hij was alleen maar een kopie van de man die me zo kort geleden nog zo mateloos geboeid had.Ik ging rechtop staan, haalde diep adem en hoorde die vrouw met vaste stem zeggen:"Ik geloof niet dat jij kunt uitmaken wat ik doe, nu niet meer. Ik wil dat je verdwijnt en wel onmiddellijk."Ciska Baar bundelt in dit boek een bijzondere serie 'vluchtverhalen'. Haar hoofdpersonen rennen voor hun leven, vluchten voor zichzelf of verstoppen zich voor de boze buitenwereld. Er is altijd een reden om diep weg te kruipen en Ciska Baar weet dat haarfijn aan te geven. Haar verhalen ontroeren, schokken soms, verbazen veelal en zijn ingebed in warmte en wijsheid. Haar hoofdpersoon is vaak een krachtige vrouw die soms niet half weet hoe sterk ze is, tot ze haar ogen opendoet.Over Gebroken tijd:Ciska Baar schrijft in de traditie van Jeroen Brouwers: schijnbaar fragmentarisch opgebouwd, reizend tussen heden en verleden. suggestief, emotioneel en met een vertellende stijl. Goed geschreven.Moesson Onafhankelijk Indisch Tijdschrift