Jij hebt Rust

Mijn leven kreeg een wending waarvan ik voorheen het scenario niet had kunnen bedenken. Door van die flat te springen heeft mijn zus zichzelf vermoord, haar hond vermoord, en een deel van mij vermoord. De hoop en het vertrouwen dat alles weer goed zou komen als ik haar de tijd gaf heeft ze misbruikt. Ze heeft de tijd die ik haar gaf gebruikt om haar plan te trekken en het deze keer ook te laten slagen. De manier waarop ze het gedaan heeft kan ik niet accepteren, de keus om haar leven uit te wissen alsof ze nooit bestaan heeft zal ik nooit begrijpen. Voor mij was er niets, geen brief, geen aandenken, geen lieve woorden in haar afscheidsbrief aan Papa en Mama. Totdat ik in de zevende week na haar dood foto’s en een kaartje vind. Het is mijn afscheidsbriefje, merkwaardig genoeg 20 jaar eerder geschreven. Dit waargebeurde verhaal neemt u mee op de tijdlijn die start vier dagen voor haar sprong, waarin ik op zoek ga naar haar spullen, haar hond, de feiten en mogelijke antwoorden. De kwaadheid en onmacht die heerst naar Susan, de politie, haar psychiater, en de verspreiding van filmpjes na haar sprong op het internet, zorgen ervoor dat ik mezelf bijna verlies in radeloosheid. Ik word net op tijd wakker geschud en besef dat ik te ver ben gegaan.