Jij bent van mij

Op een nacht vergrijpt Tille Storkema, een jonge boer en vader van twee kleine kinderen, zich bij een fietspad aan een zestienjarig meisje uit het dorp. De volgende ochtend wordt zij naakt en levenloos teruggevonden in een weiland. Dertien jaar zal het duren voordat Tille eindelijk wordt gepakt en de waarheid met kracht zal doordringen tot de wereld, het dorp, zijn vrouw, zijn kinderen. Dertien lange jaren blijft Tille gewoon een boer, een echtgenoot en een vader. Tot aan het einde probeert hij een goede vader voor Suze te zijn, zijn kleine meid. Maar er komt steeds meer druk op hem te staan. Het dorp smeedt zich wild aaneen tegen de vermeende daders uit het asielzoekerscentrum. Tille wordt geplaagd door ontwrichtende herinneringen. Onder zijn ogen bereikt zijn dochter Suze de leeftijd van zijn slachtoffer. Jij bent van mij is een roman over een dader en een vader. Zelden werd een eerlijker beeld van een misdaad neergezet dan in deze uitzonderlijke roman, even spannend als onthutsend, even schuchter als schaamteloos, geschreven met het stilistisch vernuft van een meester. Peter Middendorp (1971) brak in 2014 door met Vertrouwd voordelig, een aangrijpende, humoristische roman over zijn jeugd in een Blokker-winkel in Emmen. De roman werd met sterren begroet in de kritiek, en er werden meer dan 15.000 exemplaren van verkocht. Hij kwam op de longlist van de Libris Literatuur Prijs en werd bekroond met de Groninger Boekenprijs. Sinds 2012 is Middendorp columnist bij de Volkskrant. ‘Een geweldig vernuftige roman. (...) Het ijzersterke Jij bent van mij blijft nog lang onder je huid zitten.’ NRC HANDELSBLAD ••••• ‘Een aangrijpende roman. Waarheidsgetrouwer, genuanceerder en juist daardoor gruwelijker dan de meest realistische reconstructie.’ HET PAROOL ‘Een meesterlijke proeve van taal- en stijlbeheersing.’ TROUW ‘Ik neem mijn hoed af voor Peter Middendorp, die een wonder heeft verricht, het wonder van de literatuur: de ongemakkelijke vereenzelviging met een zogenaamd monster. Jij bent van mij is een lange, koude huivering.’ TOMMY WIERINGA