In Stuttgart is nu niet veel meer te beleven, puinhopen en nog eens puinhopen

Mijn vader, André Elings, moest - evenals vele anderen tijdens de 2e wereldoorlog werken in Duitsland. Via een vriend kwam hij in 1942 terecht in Stuttgart en ging als typograaf werken bij een grafisch bedrijf. Vanaf augustus 1944 heeft hij aantekeningen bijgehouden in een dagboek. Ook schreef mijn vader tijdens de oorlogsjaren in Stuttgart brieven aan zijn ouders, die bewaard zijn gebleven. Na zijn overlijden in december 2008 ben ik die aantekeningen en brieven opnieuw met veel aandacht gaan lezen. Ik was erg onder de indruk daarvan en besloot die door mijn vader geschreven aantekeningen te bewerken en vast te leggen. Het geeft een enerverend beeld van de oorlogsjaren in een stad in Duitsland, die vanaf 1943 veelvuldig is gebombardeerd door de geallieerden. In april 1945 besloot mijn vader te vluchten naar Nederland, omdat hij bang was, dat de geallieerden Stuttgart zouden innemen en slachtoffer zou kunnen worden van die strijd. Ook de belevenissen tijdens die vlucht, toen de geallieerden steeds verder optrokken, zijn uitvoerig beschreven in dit boek. Peter Elings