Ik tel letters tot Z

De poëzie van Lebuïn D'Haese is gebeeldhouwd tussen de stenen van de stad en de klei van de opstandige ondergrond. De gedichten zijn ritmisch en nemen de vorm aan van een geboetseerd beeld. Je leest de taal van een beeldhouwer die mijmert en verlangt. Uit de poriën van de woorden sijpelt een uitnodiging tot zachte opstand en obstructie. De taal die verlangen naar verandering uitademt klinkt vrouwelijk. Het is niet het staccato van het marsorder. Maar eerder het ruisen van de rietstengels.- Dominique Willaert, artistiek leider van Victoria Deluxe