Ik stuur deze brief maar op goed geluk weg

Vanaf het moment waarop Hella Haasse, 20 jaar oud, zonder haar ouders vanuit Nederlands-Indië vertrekt om in Nederland te studeren, schrijft ze brieven aan hen. Vertelt ze eerst over de eenzaamheid en onwennigheid in Amsterdam, vol hilarische anekdotes, al snel is er geen briefverkeer meer mogelijk vanwege de oorlog. Haar vader en moeder, ieder in een ander jappenkamp geïnterneerd, lezen pas jaren later hoeveel ingrijpends er in Hella’s persoonlijke leven is gebeurd. De ontmoeting met Jan, met wie ze na een moeizame start trouwt; de toneelschool en haar studie; haar debuut als schrijfster; de Hongerwinter; de geboorte van hun eerste dochtertje en 2,5 jaar later haar overlijden, kort voor de geboorte van hun tweede dochtertje. Alle hoogte- en dieptepunten beschrijft ze in de stijl die we van haar kennen. De brieven, waaruit Aleid Truijens in haar biografie Leven in de verbeelding citeerde, zijn nu voor het eerst in hun geheel te lezen, en worden ingeleid door Jet Steinz.