Hippocrates in de hel

Hier was het. Hier zijn menselijke proefkonijnen mishandeld door figuren die ‘artsen’ werden genoemd. Artsen die mijn twee grootvaders, beiden omgekomen in dit sinistere kamp, misschien wel hebben gezien. Ik sta in Auschwitz-Birkenau. Dit is een herdenkingsreis, een persoonlijke pelgrimstocht die ik dikwijls heb uitgesteld. Hier, voor dit gebouw, kan mijn doktershart het niet bevatten. Hoe is het mogelijk om voor een beroep te kiezen dat het redden van levens als hoogste doel heeft, en op zo’n wrede manier levens te beëindigen? Ze waren niet allemaal krankzinnig, deze gruweldokters, en niet allemaal onbekwaam. En de resultaten van deze experimenten, waarover deskundigen tijdens het proces van Neurenberg zo uitvoerig hebben gedebatteerd? Hebben ze enig doel gediend? Zijn ze na de oorlog door de geallieerden gebruikt? Wat is er gebeurd met de weggesluisde artsen? Toen ik er niet meer omheen kon, toen ik te veel stemmen steeds luider hoorde zeggen dat deze experimenten de geneeskunde misschien vooruit hadden geholpen, heb ik al mijn verzamelde documentatie opgediept en ben ik gaan schrijven. Michel Cymes