Het zingen van de wereld

De fascinatie van Marc Tritsmans voor de natuur krijgt in zijn nieuwste dichtbundel een geëngageerde vorm: Het zingen van de wereld is een hartstochtelijk en aanstekelijk pleidooi voor het behoud van de aarde, in zuivere, glasheldere gedichten. Zon wij zoeken haar bij het ontwakenkeren als zonnebloemen telkens weeronze gezichten naar haar warmte toevolgen met argusogen haar dagelijkse tocht boven ons hoofd en worden stillerals zij ons in duisternis zal achterlatenzoals een moeder die 's avonds zachtde slaapkamerdeur achter zich sluit soms waagt zij het zelfs om in het midden van de dag onverhoeds haar gelaat te bedekken en dan is alles in verwarring, vallen de vogels uit de bomen, lijkt het einde van de wereld nabij en al duurt dit nog vijf miljard jaartoch is ondraaglijk de gedachte dat ook zijooit zal eindigen en dat al het leven dat ze koestert dan voorbij zal zijn De pers over eerder werk: ‘Troostende gedichten voor een breed publiek […]. Maakt het ongrijpbare voelbaar.’ VPRO Gids ‘Heldere poëzie, ondergebracht in een secuur geconstrueerde bundel, flonkerende gedichten. ****’ De Standaard‘Melancholie en weerbaarheid gaan in deze bundel samen. Marc Tritsmans is dé wachter van het weerloze in de Vlaamse poëzie.’ De Morgen