Hersenen, gedrag en hulpverlening

Zelfregulatie is datgene wat mensen tot mens maakt. Het betreft hun vermogen hun psychisch functioneren - in het bijzonder hun zelf - te kunnen beïnvloeden. Daardoor kunnen zij, samen met anderen, steeds complexere en verder weg liggende doelen bereiken. Zelfregulatie impliceert beïnvloeding van cognitieve, emotionele en motivationele processen en de regulatie van het gedrag.Zelfregulatie ontwikkelt zich in fasen. Tot ver in de volwassenheid verwerven mensen op dit vlak nieuwe competenties. Als zij daarin gehinderd worden, bijvoorbeeld door sociaal isolement of beperking van hun autonomie, kunnen allerlei somatische, psychische en sociale problemen ontstaan. Bij de oplossing van deze problemen is steun van anderen vaak essentieel. De hulp leidt echter vaak pas tot opmerkelijk en duurzaam herstel als mensen geholpen worden het niveau van hun zelfregulatie te verhogen. Maar louter leunen op steun van anderen is niet voldoende. In zekere zin hebben mensen de sleutel in handen om hun problemen zelf op te lossen: het verbeteren, versterken of herstellen van de zelfregulatie doe je uiteindelijk zelf.Dit boek bespreekt de achtergronden van zelfregulatie vanuit biologisch, psychologisch en sociaal perspectief. Het eerste deel gaat in op de kenmerken van zelfregulatie. Het verduidelijkt hoe problemen in de ontwikkeling van zelfregulatie in het dagelijks leven manifest worden. Het tweede deel gaat in op de vraag of en hoe problemen met de zelfregulatie kunnen worden hersteld. Het accent ligt op wat mensen zelf daaraan kunnen bijdragen.Door de focus te leggen op zelfregulatie draagt dit boek bij aan de discussie over zaken als persoonlijk en maatschappelijk herstel, zelfmanagement, eigen kracht en het zelf regie nemen over de zorgverlening.