Herman van Roijen (1905-1991)

Zelden was een Nederlandse ambassadeur zo invloedrijk als Herman van Roijen. Hij stond mede aan de basis van de Indonesische onafhankelijkheid en maakte een einde aan de Nieuw-Guinea-kwestie. De biografie van een diplomaat met de statuur van een staatsman. Herman van Roijen (1905-1991) was een van de belangrijkste ambassadeurs die Nederland in de twintigste eeuw heeft gekend. Na een kortstondige loopbaan als minister van Buitenlandse Zaken werd Van Roijen ambassadeur in Canada, de Verenigde Staten en Groot- Brittannië. Twee keer heeft hij een beslissende invloed gehad op de internationale geschiedenis. Het mede naar hem genoemde Van Roijen-Roemakkoord luidde in mei 1949 het definitieve einde in van de Indonesische dekolonisatie. Dertien jaar later beslechtte hij als onderhandelaar de Nieuw- Guinea-kwestie. De auteurs portretteren de man achter het enigma Van Roijen. Centraal staat de vraag waarom hij zo uitsteeg boven zijn Nederlandse vakgenoten en een spilfiguur kon worden in de vaderlandse en internationale diplomatie. Over de auteur(s): Rimko van der Maar was vier jaar lang verbonden aan het Onderzoekinstituut voor Geschiedenis en Cultuur van de Universiteit Utrecht en is nu docent bij het Departement Geschiedenis, archeologie en regiostudies van de Universiteit van Amsterdam. Hij schreef eerder het boek Welterusten mijnheer de president, dat handelt over de kritiek op het Amerikaanse optreden in Vietnam in de jaren zestig. Hans Meijer is werkzaam als universitair docent bij de opleiding Internationale Betrekkingen en Internationale Organisaties aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij heeft diverse publicaties over het (post)koloniale verleden op zijn naam staan, waaronder In Indië geworteld (Bert Bakker, 2004) en Indische rekening (2005).