Er is leven voor de dood

Diana Geers-Mathot (1952) is 47 jaar werkzaam geweest als verpleegkundige. Twintig jaar daarvan als oncologieverpleegkundige en de laatste acht jaar als palliatief verpleegkundige, in het ziekenhuis én in de thuissituatie. De verhalen in dit boek stammen met name uit deze laatste jaren waarin zij contacten had met mensen die zich realiseerden dat ze aan hun laatste tijd van (samen)leven toe waren. In deze periode heeft zij veel mensen ontmoet: zieken, naasten, behandelaars en zorgverleners. Bij alle betrokkenen hoorde zij regelmatig dezelfde vraag: Hoe fiksen anderen het in een vergelijkbare situatie? Hoe ga ik als zieke om met de wetenschap dat mijn tijd van leven nog heel beperkt is? Wat betekent dit voor mijn dierbaren? Hoe zorg ik voor mijn zieke partner of ouder en hoe kan ik daarnaast ook voor mijzelf blijven zorgen en mijn eigen leven vasthouden? Hoe stel ik als zorgverlener de juiste vragen? De praktijkverhalen in dit boek geven een inkijkje in wat zich achter de voordeur bij deze mensen afspeelt. Patiënten, hun naasten én hun zorgverleners kunnen hier mogelijk steun of inspiratie uithalen.