Een schitterend wit

Een man rijdt in zijn auto zonder te weten waar hij heen gaat. Hij slaat afwisselend linksaf en rechtsaf en komt ten slotte in een bos op een weg met diepe sporen. Hij stopt pas als de auto vast komt te zitten in de modder en niet meer voor- of achteruit kan. Het begint te sneeuwen, het wordt donker en koud, maar in plaats van hulp te halen, loopt de man een pad in het bos af – ook al is het zo donker geworden dat hij tussen de bomen nauwelijks iets meer kan zien; ook al weet hij dat het dwaas is om te doen.

Een schitterend wit is een briljant verhaal over de grens tussen leven en dood.

‘Met Een schitterend wit heeft Jon Fosse een kort meesterwerk over de dood geschreven. Het is, simpel gezegd, geweldige literatuur.’
– Dagbladet

‘Uiteindelijk lees je Fosse om eraan herinnerd te worden hoe wonderbaarlijk onze werkelijkheid werkelijk is – mooi en pijnlijk tegelijk – en om een ​​stapje terug te doen, uit respect voor het mysterie.’
– Morgenbladet

Jon Fosse (1959) wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste schrijvers van onze tijd. Hij schrijft romans, toneelstukken, gedichten, verhalen, essays en kinderboeken. Zijn bekroonde werk is vertaald in meer dan vijftig talen. Fosse’s grootste werk tot nu toe is Septologie, dat zowel in Noorwegen als in het buitenland lovende recensies heeft ontvangen en werd genomineerd voor verschillende prijzen, waaronder de International Booker Prize en The National Book Awards.

De pers over Septologie: ‘Het meesterstuk van een schrijver op het toppunt van zijn kunnen.’ – De Standaard der Letteren


‘Bijna bedwelmend. Ja, je moet er wat voor doen, voor het proza van Jon Fosse, maar dan word je wel meegezogen in een bijzonder avontuur.’
– Het Parool

‘Alleen door te vertragen, door open te staan en aandacht te hebben voor de stilte stem die tot ons spreekt in de stilte, door onszelf te ontdoen van ons valse zelf – onze naam, cv en andere uiterlijkheden waar we identiteit aan ontlenen – zijn we in staat om iets hogers, grootser of wezenlijkers te kunnen ervaren. Wat dat is, daar kan men enkel over schrijven, zoals Derrida stelde. Maar weinigen zo mooi als Fosse.’
– De Groene Amsterdammer