Drie vertellingen

Drie vertellingen wordt beschouwd als het hoogtepunt van Flauberts vertelkunst en werd bij verschijning in 1877 door critici erkend als een meesterwerk. ‘Een eenvoudig hart’, ‘De legende van de heilige Julianus de gastvrije’ en ‘Herodias’ getuigen stuk voor stuk van de intense verwondering waarmee de schrijver aan het eind van zijn leven nog steeds naar de medemens kijkt. Dat is misschien het mooist zichtbaar in ‘Een eenvoudig hart’, al was het maar om de papegaai van de hoofdpersoon Felicité, een eenvoudige, plichtsbewuste dienstbode aan wie het leven voorbijtrekt zonder dat er grote dingen gebeuren.