De universele verklaring van de rechten van de mens

Op 10 december 2013 was het 65 jaar geleden dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens werd aangenomen. De UVRM vertolkte 'het 'het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal, opdat ieder individu en elk orgaan van de gemeenschap, met deze Verklaring voortdurend voor ogen, er naar zal streven, door onderwijs en opvoeding de eerbied voor deze rechten en vrijheden te bevorderen, en door vooruitstrevende maatregelen,op nationaal en internationaal terrein, deze rechten algemeen en daadwerkelijk te doen erkennen en toepassen, zowel onder de volkeren van Staten, die Lid van de VN zijn zelf, als onder de volkeren van gebieden, die onder hun jurisdictie staan.' In zijn op 17 oktober 2014 gehouden bijzondere Maaskantlezing, bij gelegenheid van het afscheid van mr Gerard Hupperetz als directeur van de Juridische Hogeschool Avans Fontys te Tilburg, laat oud EHRM rechter Egbert Myjer zien hoe de UVRM in de afgelopen decennia nader is uitgewerkt in allerlei bindende verdragsteksten. Een van die teksten is het Europese Verdrag inzake de Rechten van de Mens (EVRM). Duidelijk is ook dat in de praktijk soms bitter weinig terecht komt van alle goede voornemens. Alleen al de 'zomer van de grote brandhaarden' (2014) laat zien dat er wereldwijd nog heel wat mis is met de bescherming van rechten van de mens. Hebben al die mensenrechtteksten dan wel enige zin? Myjer betoogt dat het zonder de UVRM en de uitwerking daarvan op mondiaal en regionaal niveau zonder enige twijfel allemaal nog veel beroerder was geweest. De UVRM mag dan naar Nederlandse normen pensioengerechtigd zijn geworden, de daarin genoemde rechten zijn nog lang niet aan pensioen toe. Ze zijn onvervangbaar.