De uitvreter, Titaantjes, Dichtertje

Jan Hendrik Frederik Grönloh (Nescio -Latijn voor Ik weet (het) niet), was een Nederlandse schrijver van neoromantische verhalen in een deels op Multatuli geïnspireerde stijl. In De uitvreter (1911) staat Japie centraal. Japie heeft slechts één ideaal, en wel dat van de volmaakte bohemien zijn. Hij wil niet eens een kunstenaar zijn. ‘Ik ben Goddank helemaal niks,’ aldus Japi. Via schilder Bavink komt hij in contact met Koekebakker, ook wel bekend als Erik de Man, de ik-persoon van het boek. Japi staat al snel te boek als een profiteur, die je sigaren oprookte en paraplu's leende die hij nooit terugbracht. Vandaar zijn bijnaam: de uitvreter. De bekende openingszin van Titaantjes (1915) luidt: Jongens waren we - maar aardige jongens. Al zeg ik 't zelf.. In Titaantjes blikt Koekebakker terug op de tijd dat hij en zijn vrienden idealen hadden, en vertelt hij hoe het hun is vergaan. Bavink schildert een meesterwerk en snijdt dit vervolgens aan reepjes als hij ontdekt dat hij door dit schilderij in feite heeft bereikt wat hij altijd al had afgezworen, namelijk een succesvol en rijk man worden, en komt in een gesticht terecht. De novelle Dichtertje (1918) behandelt op ironische en ontluisterende wijze het als burgerlijk bestempelde huwelijk, gekoppeld aan de tegenstelling dichter-burger.