De stille diplomaat

Een diplomaat met een afkeer van diners, cocktailparty's en smalltalk. Een politicus die op zijn vele buitenlandse reizen boos werd als het hotel te luxueus was. Als minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-Den Uyl vocht Max van der Stoel voor herstel van de democratie in Griekenland, Oost-Europa en Chili. In de woelige jaren na de ondergang van het Sovjet-communisme bemiddelde hij in tal van conflicten en probeerde hij nationalistische oprispingen te beteugelen. Altijd achter de schermen, vaak met succes. Even discreet ging hij te werk bij zijn geslaagde poging om de 'foute' vader van Máxima te overreden weg te blijven bij haar huwelijk. Máxima bedankte hem daar later voor en verontschuldigde zich voor de vergoten tranen.Max van der Stoel was niet onomstreden. Linkse critici uit zijn eigen PvdA zetten hem weg als 'visieloze rechtse bal', nationalisten uit Estland en Letland maakten hem uit voor 'agent van het Kremlin'. Maar hij hield vast aan zijn streven ideaal en werkelijkheid iets dichter bij elkaar te brengen. Anet Bleich schetst het leven van een Nederlandse diplomaat die in stilte internationale successen boekte en de confrontatie aandurfde met de Henry Kissingers en Saddam Husseins van deze wereld.