De herontdekking van de relationele mens

Wanneer we onszelf in vraag stellen, is ons antwoord vaak verwarrend en dubbelzinnig. De mens lijkt moeilijk te vatten. Zijn we louter onszelf, ons brein of onze opvoeding? De herontdekking van de relationele mens neemt je mee in een herontdekken van je relaties. Als lezer ben je getuige van een zoektocht naar jezelf en overloop je één voor één een aantal mogelijke antwoorden. Wat indien ieder louter zichzelf is? Wat betekent het wanneer we een dergelijk antwoord tot in de grond doordenken? Wat voor mens zijn we dan? Of wat indien elk van ons louter zijn brein is? Welk soort mens levert dat dan op? Of wat als we gewoonweg een relationeel wezen zijn? Dit boek probeert aan te tonen hoe elementen als vrijheid, toeval, bewustzijn, handelen, evolutie en zorg relationeel met elkaar verbonden zijn – en hoe ‘mens-zijn’ los van elke relatie allicht onmogelijk is. Voor een dergelijk mensbeeld worden er argumenten gevonden bij de neuroloog Damasio, de bioloog Darwin, de antropoloog Hall en de ontwikkelingspsychologen Erikson en Piaget. Vanuit concrete ervaringen wordt onderzocht hoe we onszelf kunnen begrijpen als een complex relationeel meerzinnig wezen. Geen mens zonder relaties en geen relaties zonder mens. Henk Vandaele studeerde Psychiatrische verpleegkunde en Filosofie in Kortrijk, Gent en Heidelberg. Hij is docent filosofie en ethiek aan de Hogeschool Vives, waar hij lesgeeft aan de faculteit Sociaal-Agogische Wetenschappen. Hij is al een tiental jaar hoofdredacteur van het cultureel-filosofisch tijdschrif t De uil van Minerva.