De bommenwerpermaffia

‘Opnieuw een alles-wat-je-dacht-te-weten-is-fout-pageturner van Gladwell.’ – Kirkus Starred Review Een meeslepend verhaal over volharding, innovatie en de tol van oorlogvoering. De allesverwoestende bombardementen met brandbommen op uiteindelijk zeventig Japanse steden in het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog waren het geesteskind van generaal Curtis LeMay. Zijn nietsontziende pragmatisme en tactiek van de verschroeide aarde kostten honderdduizenden Japanse burgers het leven. De bombardementen dwongen het land echter wel op de knieën, en mogelijk werden er nog meer doden voorkomen door het afwenden van een al geplande Amerikaanse invasie. De voorganger van LeMay was generaal Haywood Hansell. Hij werd in oktober 1944 benoemd als commandant van de luchtmacht in de Pacific. Als lid van de zelfbenoemde ‘bommenwerpermaffia’, een kleine groep idealistische strategen waaronder ook de van oorsprong Nederlandse ingenieur en uitvinder van de bommenrichter Carl Norden, was Hansell ervan overtuigd dat precisiebombardementen de vijand zouden kunnen verlammen zonder daarbij onnodig veel burgerslachtoffers te maken, en dat ze daarmee de sleutel waren tot het winnen van de oorlog. Maar zijn pogingen om de bommenwerpers precies op koers te houden mislukten telkens door slechte weersomstandigheden, aanvallen van vijandelijke straaljagers, afweergeschut en menselijke fouten. Al na drie maanden werd hij ontheven uit zijn functie en vervangen door de nietsontziende generaal LeMay. Maar wat als Haywood Hansell het commando over de luchtmacht in de Pacific had behouden en in zijn opzet geslaagd zou zijn?