De blauwe diender

Jacques Smeets (1951) uit het Nederlandse Elsloo (Stein) beschrijft in dit boek zijn persoonlijke ontwikkeling en beleving van het politieberoep dat hij van 1 oktober 1969 tot 1 november 2012 uitoefende.Op 17 jarige leeftijd wordt Jacques aangetrokken tot het politieberoep door een wervingscampagne voor jonge politiemensen en hij solliciteert. Er volgt een psychologische strijd met zijn vader, die niet veel ophad met gezag en autoriteit.De loopbaan start bij de gemeentepolitie in Maastricht. Als jong politieman krijgt Jacques te maken met dood en ellende, agressie en geweld. Door de jaren heen moet hij veel indrukwekkende gebeurtenissen verwerken. Hij stelt zich kwetsbaar op als hij over de macho politiecultuur schrijft. Een geboorte op straat, een bindingsdag met een groep rechercheurs en de teksten bij de foto's die het boek illustreren, laten de lezer glimlachen.Na drie decennia lang als vanzelfsprekend zijn werk te hebben gedaan, wordt Jacques in 1998 plotseling ziek. Hij verliest de zin in zijn werk en raakt min of meer burn-out. Na een lange en lichamelijke psychische worsteling geneest hij en krijgt weer zin in het werk. Hij gaat erover schrijven en in 2007 komt zijn eerste boek uit: De bezieling van een politieman. Intussen verandert hij, als mens en als politieman, net zoals de samenleving en het politievak continu verandert.Op 61 jarige leeftijd gaat de diender Jacques met pensioen. Na ruim drieënveertig dienstjaren breekt de tijd aan om het politieleven achter zich te laten. Echter, hij sluit de deur niet helemaal achter zich. Hij engageert zich als ambassadeur van het politieberoep en zet zich in voor het welzijn van de dienders die zijn werk voortzetten onder snel en sterk veranderende omstandigheden.Het boek is niet uitsluitend bestemd voor politiemensen maar tevens geschikt voor brandweerlui, ambulancepersoneel, artsen en geestelijken.De Blauwe Diender is een weerslag van ervaringen, geen thriller of politieroman, het is honderd procent autobiografisch. Af en toe lijkt het een soort spiegel die mensen wordt voorgehouden, niet om te beleren maar om een handreiking naar bewustwording te doen.