De analysant

Eva groeit op in een liefdeloos en onveilig milieu waarin de narcistische moeder een allesbepalende rol speelt. Het gezin leeft grotendeels geïsoleerd van de buitenwereld en als op een dag ook de vader uit hun leven verdwijnt, zijn de kinderen volledig overgeleverd aan de grillen van moeder. Om te kunnen overleven verdringen ze traumatische ervaringen, ze praten er niet meer over, wat niet bestaat kun je ook niet voelen. Eva ontwikkelt daarnaast nog een bizar verdedigingsmechanisme waardoor ze wel fysiek verlost raakt, maar waarna de traumata in flashback en nachtmerries blijven terugkomen. Desondanks weet ze zich middels zelfanalyse in gesprekken met haar alter ego een weg te bevechten naar een beter leven. Net als ze denkt haar `levensdoel¿ te hebben gevonden, zet één gebeurtenis haar leven op zijn kop, waarna ze besluit om in analyse te gaan. Deze roman verhaal laat zien hoe belangrijk de vroege kinderjaren zijn voor de ontwikkeling van de persoonlijkheid. Het ontstaan van een hechtingsstoornis wordt hiermee inzichtelijk gemaakt.