Dagboek van een superpuber

Kees heeft het strafkamp dat basisschool heet achter zich gelaten. De kinderjaren zijn eindelijk voorbij. Met veel vertrouwen gaat hij zijn nieuwe leven op de middelbare school tegemoet. Maar het leven van een puber gaat zelden over rozen en dat van Kees al helemaal niet! Dit dagboek is NIET geheim. Bijna iedereen die een dagboek bijhoudt, zegt dat niemand het mag lezen. Maar dat is negen van de tien keer gelogen. De meesten hopen stiekem dat anderen toch hun dagboek lezen, zodat ze beroemd worden. Valse bescheidenheid noem ik dat. Mijn vader gaf me gisteren dit boekje. ‘Kees,’ zei hij plechtig, ‘je gaat nu voor het eerst naar de brugklas. Daar zul je van alles meemaken. Je kunt het allemaal kwijt in dit dagboek.’ Slim, die vader van mij. Dan hoeft hij niet naar mijn verhalen over school te luisteren zeker. Maar toen dacht ik: eigenlijk is het helemaal geen gek idee. Ik schrijf al mijn ervaringen op. En dan word ik beroemd.