Brieven uit Londen

'November 1942. Lieve Elizabeth, Ik heb een nieuwe bezigheid gevonden, om de moed er een beetje in te houden. En het heeft niets te maken met de oorlog. We zijn al zo lang verstoken van elke vorm van kunst hier in Londen, alles wat een beetje waarde had is ver hiervandaan in veiligheid gebracht. Maar de National Gallery laat voortaan elke maand één kunstwerk overkomen en tentoonstellen, zodat iedereen ernaar kan komen kijken. Zo vaak en zo lang we maar willen! Ik heb mezelf plechtig voorgenomen om elke maand te gaan kijken naar het uitgekozen schilderij, en daarna zal ik jou erover schrijven. Dus, wat denk je? Klinkt beter dan sokken breien voor de mariniers of blikjes verzamelen voor de wapenindustrie, toch? Liefs, Daisy'Zeventig jaar later hebben deze woorden van Daisy een onverwacht effect op Claire. Ontroostbaar na een miskraam heeft zij zich van haar dagelijkse leven en haar man Rob afgewend. Terwijl het haar niet lukt de harde realiteit onder ogen te zien, raakt Claire geobsedeerd door de Daisy's brieven en leven. Maand na maand, schilderij na schilderij, beginnen haar een aantal gelijkenissen op te vallen tussen Daisy en haarzelf. Maar Daisy leefde in een andere tijd, en hoewel de schilderijen nog altijd even mooi zijn als op de dag waarop ze werden gemaakt, moet Claire leren accepteren dat het verleden niet kan worden veranderd . Ze moet Daisy loslaten als ze vooruit wil...