Als je het een beroep kunt noemen

Bernard Haitink (1929) hoopt in september 2014 zijn zestigjarig dirigentenjubileum te vieren. Vanaf 1954 heeft hij met een groot aantal symfonieorkesten gewerkt, eerst in Hilversum en Amsterdam, en al vroeg op belangrijke muziekpodia in München, Berlijn, Wenen, Londen, Boston en Chicago. Zijn indrukken als luisteraar gaan zelfs terug tot de tijd van Willem Mengelberg. Over dat alles vertelt hij in een reeks gesprekken met historicus en muziekjournalist Niek Nelissen.In de gesprekken komen uiteenlopende facetten van zestig jaar dirigeren aan bod, de goede momenten en ook de in elke loopbaan onvermijdelijke minder prettige momenten. Er wordt uitvoerig ingegaan op Haitinks langdurige band met het Koninklijk Concertgebouworkest en de grote plaatprojecten in Amsterdam. Ook wordt gesproken over Haitinks jarenlange opera-ervaring als Music Director in respectievelijk Glyndebourne en Covent Garden. Andere hoofdstukken zijn gewijd aan zijn vaste dirigentschappen bij orkesten in Londen, Dresden en Chicago en aan de dirigentencursussen die hij sinds enkele jaren geeft.Als musicus is Bernard Haitink wars van elke vorm van effectbejag en overdrijving. In de gesprekken legt hij een vergelijkbare authenticiteit aan de dag. Hij komt eruit naar voren als een sensibel kunstenaar die, soms met verwondering, omkijkt naar bijzondere belevenissen uit een veelbewogen leven in de muziek.