Agressie en geweld tegen politiemensen

In deze studie wordt een indringend beeld geschetst, met tal van illustratieve voorbeelden uit dossieronderzoek, van de verschillende vormen van agressie en geweld waarmee politiemensen in de basispolitiezorg te maken hebben. Vier typen agressie- en geweldplegers worden onderscheiden: non-coöperatieven, bemoeials, uitdagers en ontremden, waarbij de eersten verreweg de grootste groep vormen. Ook worden een omvangschatting en trendanalyse gemaakt op basis van gegevens uit het landelijke HKS-bestand over de periode 1997-2005. Vrijwel alle politieambtenaren krijgen met geweld en agressie te maken, vooral in de nachtelijke uren van het weekend en, zo blijkt, bij optreden tegen veelplegers. Zwaardere vormen van geweldgebruik vinden vooral plaats bij aanhoudingen; beledigingen komen relatief veel voor bij corrigerend (verbaliserend) optreden. Geweldservaringen, ook al horen ze bij het vak, kunnen zeer ingrijpend zijn. Ruim een kwart van de agenten ondervindt nadelige gevolgen, fysiek en/of psycho-emotioneel. Goede opvang en nazorg zijn dan geboden. Politieambtenaren zijn zeer tevreden over de steun en opvang die ze van leidinggevenden en collega's krijgen. Minder te spreken zij ze over het korpsbeleid, dat weinig eenduidig is, vooral wat betreft de juridische begeleiding bij schadeprocedures.