Aantekeningen en appendices

Toen uitgeverij Papieren Tijger eind vorige eeuw besloot tot een uitgave van het volledige verzamelde werk van Alexandr Poesjkin in Nederlandse vertaling, door één enkele vertaler te verrichten, stelde die zich heimelijk - om niet te worden afgerekend op zijn hoogmoed - ten doel de titanentaak te voltooien vóór hij van zijn AOW kon gaan genieten. Dankzij onze politieke beleidsvoerders, die de beoogde leeftijd in hun visionaire wijsheid welwillend oprekten, werd de doelstelling op de valreep gehaald.Het is zover.In de afgelopen zeventien jaar (het eerste van de tien delen verscheen in 1999) is Poesjkin van een literair randverschijnsel iemand geworden die ook in de Lage Landen vaste voet aan de grond heeft gekregen, al lijkt de Hollandse zuinigheid hem vooralsnog de plaats te onthouden die hem toekomt: tussen Dante, Shakespeare, Cervantes en Goethe. Er worden theater- en voorleesavonden, lezingen en colloquia aan hem gewijd, zijn naam valt op onverwachte momenten, en zijn werk wordt gelezen - zij het nog altijd veel te weinig, maar dat is met de rest van de allergrootsten weinig anders.Samen met het complete corpus brieven (deel 9) staat nu ook een uitvoerig, verantwoord notenapparaat ter beschikking van de lezer; daarmee vullen deze beide delen de laatste grote lacune in de Poesjkinreceptie te onzent. Behalve de aantekeningen bij de brieven kan men in dit afsluitende deel de meest noodzakelijke informatie vinden over personen, plaatsen, thema's en persorganen die in Poesjkins brieven vermeld worden, alsmede de briefverwijzingen naar Poesjkins eigen poëzie en proza. Last but not least is een lijst opgenomen van alle niet-Russische historische figuren die op enig moment in Poesjkins verzameld werk ter sprake komen: een onmisbare stimulans voor een beter begrip van en kennis over de belangrijkste Rus die Europa heeft voortgebracht.Het woord is aan u!