ZOUT

Een Pools-Nederlandse deejay leidt een succesvol, maar oppervlakkig en losbandig leven rond coke, Hummers en hoeren. Hij waant zich God en kan de hele wereld aan. Totdat hij met zo'n vijftig andere toeristen gevangen komt te zitten in een ondergrondse zoutmijn nabij Krakau. Daar belandt hij in een rechteloze omgeving, waarin hij wordt vernederd en mishandeld. Het tekort aan eerste levensbehoeften en een overmaat aan tijd, dwingen hem tot het stellen van existentiële vragen. Dan maakt hij kennis met een oude Duitse arts die hem uit zijn nachtmerrie probeert te leiden. Zout beschrijft hoe mensen kunnen ontaarden wanneer ze lange tijd gedwongen zijn met elkaar samen te leven onder schaarse materiële omstandigheden en bij gebrek aan een instantie met openbaar gezag. Het boek is een ode aan de rechtsstaat.' Paul ter Heyne doet in Zout iets dat nog steeds tamelijk uitzonderlijk is in de Nederlandse literatuur. Geen autobiografische bespiegelingen, geen polderrealisme, maar pure verbeelding. Zout blijft bewust niet dicht bij huis en schuwt het grote gebaar evenmin. Het is een ideeënroman waarin zich de filosofische achtergrond van de auteur doet kennen.' HANS BOUMAN' De zoutmijn in Zout verandert in een hogedrukpan waar geen menselijkheid of moraal tegen bestand is. Het is geen geringe prestatie van Paul ter Heyne om een roman af te leveren met een zo soepel geschreven diepgang.' THEO HAKKERT