Wie zoekt en niet vindt

Lammert is gesloten, trots, eerzuchtig en hard. Zo hard, dat zelfs zijn moeder er van schrikt, maar Lammert heeft over zijn natuur maar één ding te zeggen: "Ik kan mezelf niet veranderen, en mijn moeder evenmin." Lammerts motieven om met de ongehuwde moeder Dina Hulzen te trouwen komen dan ook niet voort uit liefde. Dina heeft geld genoeg en een prachtige hoeve, bijna net zo mooi als die van zijn neef en zwager Hilbert. De uit Amerika teruggekeerde Hilbert heeft de familiehoeve geërfd, waar Lammbert zo lang op gehoopt had. Dina en haar vierjarige dochtertje neemt Lammert op de koop toe in zijn streven Hilbert naar de kroon te steken. Pas na een ongeluk begrijpt Lammert de wijze woorden van zijn moeder Geertien, dat geld en goed vergankelijk zijn, dat het niet gaat om wat men heeft, maar wie men is.