Weier

In Weier laat Tijs van Bragt onder meer een akkerput zingen en wulken vallen uit een torenhoog geheven zee. Een ochtend dompelt stuurs in een rietkraag. Na zijn positief ontvangen debuut Bonterik Sterrenzager gaat Van Bragt verder, weier, met meer afstand en met zijn kenmerkende manier van kijken. Uit Veldnotities: De muzen zijn niet verstild. Je noteert nog steeds: de staat van de velden en de loop van de dieren. De gedichten kennen verstilde observaties en schurende vervreemding. Er wordt naar een zwaard gezocht maar iets mooiers gevonden. Landschap is een veelvoorkomend kader in het werk van Van Bragt waarin hij zijn omgeving vastlegt en bevraagt. De bundel besluit met Veldnotities.