Wat rest er van Auschwitz?

Giorgio Agamben beschrijft hoe een mens kan getuigen van het onmenselijke. De overlevenden van Auschwitz hebben iets meegemaakt dat onmogelijk in woorden te vatten is. De verschrikkingen van Auschwitz en de Holocaust zijn van onmenselijke aard. Hij werpt een nieuw licht op de getuigenissen en geeft een antwoord op de vragen die daar uit voortkomen. Hoe moeten we omgaan met de getuigenissen? Welke plek moet Auschwitz innemen in het huidige gedachtegoed over de Holocaust? Welke positie nemen de overlevenden in als enige getuigen?Agambens doel is het gedachtegoed over Auschwitz te ontdoen van ethische en politieke doctrines en een nieuw kader op te zetten waarmee we een poging kunnen doen om het onvoorstelbare te begrijpen. 'Agamben's moving text on the Nazi death camps asks what happens to speech when the deracinated subject speaks. Although some say that Auschwitz makes witnessing impossible, Agamben shows how the one who speaks bears this impossibility within his own speech, bordering the human and the inhuman. Agamben probes for us the condition of speech at the limit of the human, evoking the horror and the near unspeakability of the inhuman as it witnesses in language its own undoing.'Judith Butler, Maxine Elliot Professor of Rhetoric and Comparative Literature, University of California, Berkeley"