Verlangende Duisternis

Meegenomen naar Masons domein, ontdekte ik hoe veel erger mijn situatie nog kon worden. De hindernissen die we hadden genomen, bleken kinderspel in vergelijking met degene die we nog moesten nemen. De duisternis in Mason verlangde meer van mij dan ik had te geven. Toch was ik niet in staat om eraan te ontsnappen. Overtuigd van onze connectie, wist Mason mijn onderdrukte gevoelens voor hem bloot te leggen. Maar mijn verlangen naar zijn gevoelens bleef onbeantwoord. Hij schroomde niet om mij eraan te herinneren wat mijn plaats was in zijn wereld. Een liefdeloze wereld, waarin ik als zijn bezit geen stem had. Zo maakte Mason het me onmogelijk om ervan overtuigd te blijven dat hij mij net zo lief had als ik hem. We belandden in een impasse en de uitkomst daarvan kon zowel ons keerpunt als ons einde betekenen.