Straks komt het

We rennen terug, zover dat gaat. Ik let op het blauwe pak van meneer Sluiter en op de bloesjes van een paar jongens en dat is nog een heel werk. Steeds verdwijnen ze tussen de andere vluchtende mensen en even later achter de mensen die naar ons toe lopen. Misschien hebben die de schoten nog niet gehoord. Voor K. Schippers, destijds bijna negen jaar, kwam er met de Bevrijding in 1945 in één klap licht en vrolijkheid: film, jazz, technicolor, alles kreeg kleur. In Straks komt het volgt hij de routes van zijn jeugd, Kurt Schwitters’ vlucht voor de nazi’s en zijn eigen nooit-aflatende liefde voor George Gershwin, The American Songbook en de crooners. Op schipperiaanse wijze verweeft hij reis en herinnering, als hommage aan de bevrijders.