Reizen volgens Hannema

Thuiskomen na een reis voelt altijd even vreemd, ontaard, en daarna is het al heel snel alsof je nooit bent weggeweest. Maar wat als je tien jaar alleen de wereld over gereisd hebt? Wie ben je dan geworden? En waar is thuis? Ooit droomde Iris Hannema van het aardse paradijs aan een smurfblauwe zee, nu emigreert ze met haar Franse geliefde en hond naar de Franse Alpen. Maar het reizen achtervolgt haar nog steeds. Waar kom je uit als je rond gaat, bij het begin of bij het eind? Is reizen weglopen? Is het een talent of kun je het leren? Ga je anders schrijven als je thuis bent gekomen? En wat is toch de aantrekkingskracht van tijdelijkheid?