Over politieke dieren en dierenpolitiek

Orang-oetans werken samen om uit dierentuinen te ont-snappen, waardoor ze steeds overgeplaatst moeten wor-den. Bijen delibereren over waar te wonen en wie aan te vallen. Politiehonden hebben in sommige Engelse steden recht op een pensioen na hun werkzame leven. Groepen ganzen hebben grensconflicten met mensen. Orka's in gevangenschap vermoorden hun trainers. Be-vers helpen boeren overstromingen tegen te gaan. Dui-ven nemen democratische beslissingen. Dolfijn Tahoma werkte in het Amerikaanse leger en was in Irak gestatio-neerd om mijnen op te sporen. In 2003 verdween ze ter-wijl ze aan het werk was, ze is nooit meer gezien.Aristoteles schreef dat de mens het enige politieke dier is, omdat alleen de mens onderscheid kan maken tussen goed en kwaad. Tegenwoordig vallen andere dieren nog steeds buiten de politieke gemeenschap, terwijl men-selijke beslissingen hun levens in grote mate bepalen. Ook leren wij steeds meer over hun culturen en innerlijke levens, die complexer zijn dan we dachten. Dieren verzet-ten zich en protesteren, maar werken en leven ook samen met mensen: we delen een planeet en huishoudens. In De soldaat was een dolfijn bespreekt Eva Meijer waarom en hoe we anders met niet-menselijke dieren kunnen gaan samenleven. Kunnen we ze als medeburgers gaan zien of als soevereine volkeren, en kunnen we een democratie met verschillende soorten organiseren? Wat is rechtvaar-dig, en wat willen zij eigenlijk?