Buster Keaton lacht nooit

Ik bleef denken aan Erich von Stroheim. Als liefde fictie is zijn er mensen zoals hij nodig die met witte handschoenen de deuren van de fictie openhouden, die de fictie afstoffen en tijdig roepen: `Camera loopt, geluid loopt. Actie! Schrijver Arnon Grunberg is een filmliefhebber. In De troost van de slapstick (1998) bracht hij een ode aan de oude slapstickhelden die hij vroeger samen met zijn vader in de bioscoop zag. Maar de slapstick lijkt verleden tijd. In Buster Keaton lacht nooit, een nieuwe verzameling messcherpe essays, schrijft Grunberg over films waarin de werkelijkheid soms zo dichtbij komt dat het lachen je vergaat.